متاسفانه یا خوشبختانه هر چیزی که شروع میشه. یه روزی ام به سرانجام می رسه.
این جمله رو خیلی وقت پیش آخر یه Video Course شنیدم. و خوب به زندگی که نگاه کردم دیدم چقدر درست بود. و خوب باعث میشه به سوال هایی فکر کنم که ذهن بچه های دبیرستانی رو مشغول می کنه و همیشه گفته میشه که نباید بهش فکر کنی یا پاسخ های احمقانه. ولی خوب اینطوریه. دلیل نمیشه آدم پوچ باشه. می دونی زندگی همین شروع شدن های جدید و تموم شدن هاست. آدم می تونه لذت ببره. می تونه هر بار حسرت چیزای از دست رفته رو بخوره و چیزایی که داره رو نبینه. ولی خوب این وسط خیلی چیزا هست که با این کلمه ها قابل بیان نیست. خانواده مثلا. یا دوستات. و خوب من بهترین های جفتشونو دارم. مخصوصا اولیش.
آدما عوض میشن. همه. حتی خود من. خوب طبیعیه عوض نشیم میمیریم. تعریف دقیقی برای خوب یا بد بودنش ندارم. ممکنه چیزی که من حس کنم خوبه برای یکی بد باشه یا بر عکس.
چرا نمی نویسم؟ شاید چون همه حرفایی که برای نوشتن دارم رو دارم رو تو یه صندوق بزرگ می زارم که خوب ازشون مواظبت می کنه. چون حرفایی که دارم رو نباید اینجا بزنم. باید بزارم تو یه جای مخفی که فقط خودم و خودش می دونیم.
+ کنم من در هوایت بال و پر باز.
این جمله رو خیلی وقت پیش آخر یه Video Course شنیدم. و خوب به زندگی که نگاه کردم دیدم چقدر درست بود. و خوب باعث میشه به سوال هایی فکر کنم که ذهن بچه های دبیرستانی رو مشغول می کنه و همیشه گفته میشه که نباید بهش فکر کنی یا پاسخ های احمقانه. ولی خوب اینطوریه. دلیل نمیشه آدم پوچ باشه. می دونی زندگی همین شروع شدن های جدید و تموم شدن هاست. آدم می تونه لذت ببره. می تونه هر بار حسرت چیزای از دست رفته رو بخوره و چیزایی که داره رو نبینه. ولی خوب این وسط خیلی چیزا هست که با این کلمه ها قابل بیان نیست. خانواده مثلا. یا دوستات. و خوب من بهترین های جفتشونو دارم. مخصوصا اولیش.
آدما عوض میشن. همه. حتی خود من. خوب طبیعیه عوض نشیم میمیریم. تعریف دقیقی برای خوب یا بد بودنش ندارم. ممکنه چیزی که من حس کنم خوبه برای یکی بد باشه یا بر عکس.
چرا نمی نویسم؟ شاید چون همه حرفایی که برای نوشتن دارم رو دارم رو تو یه صندوق بزرگ می زارم که خوب ازشون مواظبت می کنه. چون حرفایی که دارم رو نباید اینجا بزنم. باید بزارم تو یه جای مخفی که فقط خودم و خودش می دونیم.
+ کنم من در هوایت بال و پر باز.
